Circus Picolini - mega!

Lieve kleine kabouter

Gisteren heb ik nog maar eens ervaren dat mijn emoties niet altijd even goed te controleren zijn. Circus Picolini was op de school van je grote broer en toen de allerkleinste peutertjes opkwamen, verkleed als welpjes, stroomden de tranen over mijn wangen. Geen klein traantje, geen volle ogen die ik dan probeer droog te houden, maar gewoon stromen, niets aan te doen dus. Soms voel ik het aan komen, soms niet.
Het was pas iets later dat ik besefte dat jij ook bijna zo'n peutertje zou zijn. Dat je na de paasvakantie ook zou starten met schoolgaan, dat we misschien al uit 'de pampers' zouden zijn.
Maar bon, bijna helemaal op het einde kwam je broer, ongelooflijk trots was ik. Eerlijk, ik heb geen enkel ander kindje gezien, maar had alleen maar oog voor hem. Op het einde ben ik zelfs recht gaan staan om te kunnen zwaaien. Ja, schat, vol schaamte moet ik toegeven dat ik zo'n 'überenthousiaste' mama ben, die met een natte zakdoek apetrots staat te wijzen naar haar klein kapoentje.

Maar ik zet me daar over, het kan me geen bal schelen. Aangezien er voor mij geen welpje was, was ik dubbel trots op mijn clown!

lief kusje,
mama

ps 10.000 keer is er een pagina van jouw blog opgevraagd, hallucinant veel, ongelooflijk.

Geluk

Lieve jongen,
vandaag zit er een gratis boek bij de krant, over geluk. Over wat mensen gelukkig maakt, misschien wel over hoe je echt gelukkig kan worden.
Ik weet ook niet of ik er een antwoord op heb, of er wel een antwoord bestaat. Of je nog gelukkig kan zijn nadat je een tragedie hebt meegemaakt. Maar ik weet wel wat ik voel. Dat ik op bepaalde momenten enorm gelukkig kan zijn. Met je papa, met je broer, met ons gezin. We hebben zoveel om gelukkig te zijn: een mooi huis, comfort, een leuke job.
We hebben jou idd niet, maar we moeten ook leven met het feit dat we dat niet kunnen veranderen. En dat ons leven er niet beter zal uit zien wanneer we dat alleen vullen met treuren om jou.
Want er zijn altijd momenten, zoals deze morgen. Je broer veel te vroeg wakker, ik veel te vroeg op, en in het donker samen naar de bakker, om vers brood (wat een geluk). En dan komt je broer buiten, kijkt naar de sterrenhemel en zegt: 'die ster daar, die is van broer, en die is van pepe.' Kijk, dat maakt me dan toch weer gelukkig.
O ja, eens in de auto speelde nog een van jouw liedjes op de radio ook, alsof je even terug knipoogde naar ons, bedankt hiervoor he schat.

Hele lieve en dikke kus,
je mama