Vlinderfeestje

Lieve schat,
zoals je wel gemerkt hebt, was het gisteren een erg geslaagd feestje. Vlinders uit het ganse land, getekend, geschilderd, met glitter, geknutseld,... Vlinderslinger, mini vlindertjes overal en zelfs cadeautjes die met vlinders te maken hadden.
De warmte, de liefde, de vriendschap die we gisteren weer voelden, deden ons met een glimlach gaan slapen. De kindjes die overal leken te zijn, aan het spelen waren (nu eens piraat, dan eens viking), vulden ons huis met plezier. De taart, de kaarsjes, alles was er, alles was goed.
Het is een privilege om op deze manier je verjaardag te mogen vieren, met een huis vol vrienden en familie, die jou, of het nu drie jaar of dertig jaar is, nooit zullen vergeten.

Dikke verjaardagskus,
mama

Projectie

Het zal wel donker zijn, en stil, als je er niet meer bent,
Misschien zo stil en donker als het ademloos moment
waarop het zaallicht dimt voordat de film begint,

dat ogenblik. De hele eeuwigheid. Misschien.
Maar als je droomt dat je een vlinder bent,
dan kan je evengoed een vlinder zijn
die droomde dat hij mens was.

Je mag dit nooit vergeten. Op een dag
kust één van ons de ogen van de ander dicht
en moet dan weten : dit is louter pauze totdat alles
weer opnieuw begint. Jij en ik - geen stof, maar licht.

Ingmar Heytze

Een gedichtje met een vlinder, én een positieve noot, meer moet dat niet zijn :-)

Kus,
mama

De eerste vlinders!

Lieve schat,
hier zijn de eerste vlinders voor jouw feestje!
Er zullen er volgende week nog een pak volgen, hopelijk valt het weer wat mee, dan hangen we ze buiten overal, anders zullen we ze binnen een plaatsje geven. Dit weekend in de winkel nog een slinger met vlinders gekocht, tja, dat kon ik niet laten liggen he.

kusje,
mama

Weer keert het najaar en wordt het september

Lieve schat,
het is opnieuw september, en net als 3 jaar geleden ben ik enorm aan het aftellen. Alhoewel ik gerust mag zeggen dat ik het merendeel van de tijd erg gelukkig ben en uiteraard enorm uitkijk naar jouw kleine 'brusje', denk ik veel aan jou.
Soms zijn die momenten nog enorm intens, ik geef het maar toe. Dat jij er echt definitief niet bent, dat het feit dat we jou niet kennen iets is voor altijd, dat doet vaak nog evenveel pijn als in het begin. Net die momenten, samen met al die gelukkige momenten, maken het niet altijd makkelijk. Niet dat ik innerlijk steeds heen en weer gesleurd wordt, maar vooral het besef dat de meesten gewoon gelukkig uitkijken naar een baby, zonder zorgen om elke echo of zonder hard op te zien tegen de bevalling. Ik heb het hier natuurlijk al veel geschreven, maar niets kan jou terugbrengen, we kunnen alleen maar verder gaan. Steeds verder. Gewoon verder, kin omhoog en naar de toekomst kijken.
Klagen kan je alle dagen, zei mijn oma vroeger, en uiteindelijk heeft ze gelijk.

Tel je mee af naar november schat? En kijk je binnen een 10-tal dagen eens naar beneden (misschien kan je voor wat zonneschijn zorgen)? We plannen hier een echt vlinderfeestje voor jou en er zijn al heel erg mooie vlinders bij ons gekomen. Ik post dit weekend eens een foto voor je.

Liefs,
mama