Een veilig plekje

Lieve Tomas,
toen we wisten van je komst, waren we ongelooflijk gelukkig. Onze puzzel als gezin zou compleet zijn. Ik liet je graag groeien, in de veiligheid van mijn buik. Veilig omdat er je niets kan overkomen, geen blauwe plekken of schaafwonden, geen kwetsende woorden of daden...
Als we zouden kunnen, we hielden je hele leven lang alle kwaad weg van jou. Dat dachten we toen. Je weet wel dat opgroeien alleen kan met groeipijnen, dat lopen alleen kan met vallen, maar toch, als ouder wil je zo graag je kind beschermen tegen alle pijn.

En dan denk ik: er is geen veiliger plekje dan waar je nu bent: diep in mijn hart. Daar ben je heel erg dicht bij me en kan niemand je kwetsen, nooit...

Dikke kus,
je mama

Ticket naar de zon

Ik voel je armen om me heen
en ik zie je
lopen op het strand
ik denk dat jij
altijd voor mij
de enige zal blijven
ik denk dat jij hier bij mij altijd
zal blijven

ticket naar de zon
om bij jou te zijn
ticket naar de zon
om bij jou te zijn

ik weet dat jij er altijd zal zijn
alleen voor mij
ik weet dat jij er altijd zal zijn
alleen voor mij

ik hoor je stem diep in mijn hoofd
en ik denk dat ik droom
ik zie je lopen rondom mij
en ik denk dat ik droom

ticket naar de zon
om bij jou te zijn
ticket naar de zon
om bij jou te zijn

ik weet dat jij er altijd zal zijn
alleen voor mij
ik weet dat jij er altijd zal zijn
alleen voor mij

alleen voor mij
hier zijn wij samen

ticket naar de zon
om bij jou te zijn
ticket naar de zon
om bij jou te zijn

ik weet dat jij er altijd zal zijn
alleen voor mij...


Deze morgen voelde ik me voor het eerst in lange tijd gelukkig met het leven, alhoewel het niet perfect is. En dan dit liedje op de radio, je maakte mijn dag lieverd!

Dikke kus,
mama

Kraantje

Dag lieverd,
na bijna 8 maand heb ik eindelijk het kraantje gevonden op het kerkhof. En dan nog wel omdat gemeentearbeiders me water uit de ton zagen nemen en me zeiden dat er ook een kraantje was. Goed verstopt welliswaar, maar bon, uiteindelijk toch gevonden!
De voorbije weken durfde ik wel eens water nemen uit de fles die bij Louise lag. Ik zag het een beetje als solidariteit tussen de ouders. We delen al ons verdriet, dus dan kunnen we ook nog wel een fles water delen. Elkaar wat helpen, met het onderhoud van onze engeltjes. Raar he, je kent de mensen totaal niet, maar voelt je toch op één of andere manier verbonden. Omdat je gewoon weet dat zij er ook regelmatig komen en dat we dat samen nog ongelooflijk veel zullen doen, de komende jaren...
Je papa is trouwens ook blij, de paarse bloemen op de witte steentjes ;-) Een eerbetoon aan zijn ploeg die kampioen is geworden.

Dikke kus!
mama

Zon, zon, zon!

Dag lieve schat,
als de zon er is herleven de mensen. Net als na een lange winterslaap strekken we onze tenen en leggen ons te knorren in alle zonnestraaltjes die onze richting uit komen. We genieten van buiten komen, van alle bomen en planten die bloeien. Zoals ons Anneke vroeger al eens zong: zelfs bittere winters en dikke lagen sneeuw kunnen niet verhinderen dat de roos overleeft.
Misschien hebben we allemaal wel wat van zo een roos in ons: wachtend op de eerste zon, op het goede weer om al onze gedachten weer op een rijtje te hebben. Of een groeischeut, zoals ik er weer eentje zie aankomen bij je broer. Hij is de laatste tijd zoveel aan het eten dat het niet anders kan of hij springt binnenkort weer uit zijn kleren.
En ja, bij jou staat ook alles in bloei, de struiken, de bloembollen. Het is soms zo leuk om bij jou te komen en te zien dat zelfs daar alles leeft (misschien had An dat ook in haar liedje moeten opnemen).

Dikke kus van ons allen!