Een verhaaltje voor Matias

Dag lieve tomas...
Vandaag vertelde de juf in de klas van je grote broer het volgende verhaaltje:

Op een dag zag ik mijn kip niet in mijn tuin rondlopen. Ze was verdwenen... Zomaar. Omdat ik heel erg veel van mijn kop hield, ging ik dus op zoek. Maar opeens wist ik het, elke dag had mijn kop een ei gelegd achter een stapel hout. Heel stil ging ik tot daar, en ja hoor, daar zat ze. Ik gooide wat mais, maar de kop bleef mooi zitten, ze verroerde juist haar kopje, alsof ze wilde zeggen, ga maar weer weg, want nu wil ik niet gestoord worden.
Ik wist wat er gebeurde, ze zat op een nest, boven op haar eieren en die hield ze mooi warm, tot er kuikentjes uit zouden komen. De kip wilde mij haar eitjes nog niet tonen. Dus liet ik de kip maar rustig broeden en elke dag gooide ik wat mais en zette een kommetje water dichtbij de kip zodat ze niet ver van haar nest hoefde te komen.
En op een dag, ik weet het nog goed, zag ik plots mijn kip het gras oplopen, met zes kleine kuikentjes achter haar aan. Maar de kip was niet rustig, ze keerde telkens terug... Ik ging eens kijken wat moeke kip daar wel deed, en toen zag ik dat er in het nest nog een eitje lag.
Mijn kip duwde met haar bek steeds een beetje op het ei. Ik keek wat dichterbij en in het eitje zat een grote barst, daar kon ik nog een klein kuikentje in zien zitten, maar het verroerde niet. Het lag heel stil in zijn eitje. Moeder kip vond dat heel vreemd en daarom duwde ze met haar bekje steeds opnieuw het eitje een beetje verder. Het kuikentje stapte niet uit het ei.
Na een tijdje ging mama kip naast het eitje zitten en de zes andere kuikentjes ook. Ze hielden allemaal hun kopje naar beneden, ik zag dat ze verdriet hadden. Het kleine kuikentje in het ei was doodgegaan, daarom bewoog het niet en daarom kon het niet uit het ei stappen. Mama kip was heel triestig, en ze wist niet waarom het kleine kuikentje was gestorven. Ook niet waarom het niet meer zou groeien zoals haar andere kuikentjes.
Ze bleven allemaal een tijdje bij het eitje zitten, dicht bij elkaar, en toen is mama kip opgestaan en heeft ze met haar twee poten een putje gegraven. Ze heeft het eitje erin gerold en heeft eer dan wat aarde over gescharreld.
Maar elke dag gaan ze allemaal terug naar het plaatsje waar het kuikentje begraven ligt, en ze gaan er een beetje neerzitten. Weet je waarom? Ze hebben het kuikentje graag gezien, en dat vergeten ze nooit. En ik heb op de aarde ginder een mooi bloempje geplant.

"als er iemand doodgaat
die je heel er graag hebt gekend
dan is het nogal logisch dat je verdrietig bent."


Dikke zoen,
mama

Tomas hier, tomas daar, tomas overal!

Dag lieve schat,
blijkbaar heeft je grote broer al een aantal dingen over je verteld in de klas. Daarom gaan we nu een kadertje maken met je mooiste foto en je kaartje, dan ben je in de klas ook een beetje aanwezig. En juf Inge zal er ook een mooi verhaaltje bij vertellen, zodat iedereen hoort welke flinke kapoen jij bent.
Ik ben dan zo trots op jullie beide en dan wil ik zoiets ook zeker in orde hebben. Dus dit weekend kijk ik overal rond om voor jou het mooiste kadertje te kopen. Want je kadertje blijft bij je broer en zal elk jaar mee met hem gaan naar de volgende klas, leuk he!

Dikke kus en knuffel,
mama

Aardbeving

Dag lieve jongen,
soms voelt het aan of alles sinds september vorig jaar op pauze staat. Alsof iemand bij ons een 'mute' knop heeft ingedrukt. Alles speelt verder en we doen ook mee, maar toch voelt het aan als een tussenpauze. We voelen bijna elke dag aan dat het niet volledig is en we kunnen niets anders doen dan afwachten. Een beetje zoals je in het ziekenhuis zit te wachten totdat iemand ontwaakt uit narcose. Verloren uren. Verloren dagen soms.

En net als je denkt dat alles vrij goed gaat, krijg je weer een schok. Baby's die geboren worden, mensen die zwanger zijn, het leven dat duidelijk wel doorgaat terwijl wij nog worstelen met die pauzeknop.

Zoals gisteren, toen we iemand zagen die ik lange tijd niet gezien had. Dan zeggen ze vol trots: we hebben een dochtertje, gisteren 9 maand oud. Dan voel ik de grond onder mijn voeten beven, een trilling door heel mijn lichaam en ziel. En dan zit ik daar, stil, niet wetend wat te zeggen. Wij zitten op pauze, maar al de rest gaat door. En die confrontatie lieve jongen, is niet zo evident. Want als ze dan zeggen: ze heeft al tandjes en trekt zich recht, dan kan ik alleen denken: ah onze jongen zou ook al zo groot geweest zijn...

Dikke kus,
je mama

Mooi mooi

Dag lieve schat,
net dit liedje herontdekt en ja, jij he...


Doe wat je altijd deed
Toen ik er nog was
Leef elke dag voluit
en met heel je hart

En je vindt mij
En je voelt mij
'k Ben dicht bij je
Mis mij
het is oké
want ik mis jou net zo

Huil als je huilen moet
Laat je tranen maar vrij
maar als je weer lachen kan
Houd je niet in voor mij

Want ik voel jou
Ik beleef alles met jou
Ik ben dicht bij je
waak over jou
en als je me zoekt
ben ik er altijd

Geniet alsjeblieft als je kunt
elke dag voor mij
Koester elk moment
het is zo voorbij
Spring, lach en dans als een kind
zet de schaamte opzij
doe het niet alleen
open weer je hart
ook al voelt het vreemd
je doet het ook voor mij

Zing en uit volle borst
jaag je dromen maar na
en weet, wat je ook zal doen
dat ik achter je sta

Want ik voel jou
Ik beleef alles met jou
Ik ben dicht bij je
waak over jou
En als je me zoekt
ben ik er altijd

Doe wat je altijd deed


Dikke kus,
mama

Broer

Dag lieve schat,
de voorbije week heb ik je grote broer geleerd dat jij zijn broer bent. Dat hij een broer heeft en dat die Tomas heet. Natuurlijk erg moeilijk om dat volledig te begrijpen, aangezien voor hem 'een broer' totaal iets anders is dan voor kindjes die hun broer gewoon kunnen aanwijzen. Maar ik vond het erg belangrijk dat hij jou zo zag, als deel van het gezin.
Dit weekend vertelde papa dan het volgende, Matias was aan het spelen met kindjes en die waren blijkbaar broers. Je zag Matias even nadenken en dan riep hij vol overtuiging: 'ik heb ook een broer!', waarna hij natuurlijk weer verder deed met zijn spel.

Ik was ongelooflijk trots op mijn twee zonen!

Dikke knuffel van ons allen!
je mama

Papa

Dag lieverd,
deze middag mag ik je papa afhalen in de luchthaven en man, wat heb ik hem weer gemist... Ondanks de moderne communicatiemogelijkheden (mail, skype, sms), mis ik hem als mijn maatje bij mij. Zijn knuffels wanneer ik een slechte dag of een minder humeur heb. En geloof me, deze morgen was mijn humeur niet zo schitterend toen je broer om 5u55 aankondigde dat de zon er was en dat hij ging opstaan.

Dikke kus!
mama