Welkom!

Welkom op de blogspot van Tomas Wieme. Tomas werd geboren op 24/09/09 en is gestorven op 25/09/09. Ter herinnering aan zijn aanwezigheid werd deze blog opgericht door zijn mama en papa.
Doorheen de tijd is deze blog geëvolueerd naar algemene bedenkingen en ervaringen omtrent het ouderschap.

donderdag 28 april 2016

We leven boven onze stand...

Lieve schat,

een politici die eens in de pers wil komen, moet maar een controversiële uitspraak doen. Zoals het feit dat we hier 'allemaal boven onze stand leven'. De reacties die hierop kwamen waren niet van de poes. Om maar te zeggen dat er heel wat heen en weer gekrabt werd, compleet met geblaas en opgezette haren...

Ik vroeg me dan ook af wat het wou zeggen 'boven onze stand leven'. Als het gaat over geld uitgeven dat we niet hebben, dan is iedereen met een lening of een kredietkaart niet goed bezig. Enfin, iedereen die zich 20 jaar (en langer!) inzet voor een eigen huis en daarvoor maar bij de 'oh zo vriendelijke' banken langsgaat voor een 'schone' intrest.

Maar bon, ik wou het daar niet over hebben.
Ik wou maar even zeggen dat ik, in alle eerlijkheid, niet vind dat ik boven één of andere stand leef.

Ik ben wel geprivileerd, dat besef ik wel.
Als kind heb ik nooit honger gehad, had ik altijd verse kleren, een proper bed en alles wat daarbij hoorde.
Ik heb de keuze van mijn dromen mogen studeren en, toen dat niet lukte, heb ik misschien een nog betere keuze mogen studeren. Ik mocht zelfs 2 diploma's halen, ging op reis met mijn vrienden, deed af en toe een vakantiejob en vond na mijn afstuderen (en talloze brieven) een eerste job die uiteindelijk resulteerde in mijn huidige job, die ik erg graag doe.

Ik ben gepriviligeerd omdat mijn kinderen ook nog geen honger gehad hebben. Omdat ze verse kleren hebben en een proper bed (tenzij ze zelf teveel kruimelen bij het stiekem koekjes eten).
Ik ben gepriviligeerd omdat ik in de winkel niet moet uitrekenen hoeveel de eindrekening zal zijn. Omdat ik me geen zorgen moet maken over de energiefactuur.

Begrijp me allemaal niet verkeerd.
Ook ik heb onbetaalbare dromen. Maar ik ben er zeker van dat iedereen die heeft.
En voor mijn privileges waar ik het over heb, daar werk ik hard voor en mijn man ook. Ook toen het totaal niet rendeerde (omdat we 2 kleintjes in een voltijdse dagopvang hadden) ben ik blijven werken.

O ja, en uiteindelijk gaat een mooi bedrag van mijn loon naar de staat. Voor allerlei zaken. Waar ik in principe geen probleem mee heb, ware het niet dat verwijten als 'boven de stand leven' nu niet meteen datgene zijn waar ik bijdrages wil aan geven.

Dus boven onze stand lieverd,
nee daarboven leven we niet.

x

mama