Bijna 6 jaar...

Eender waar
wanneer
hoe
of waarom

het verdriet om een kind
is iets wat alles verbindt

Syrie
Egypte
China

hier
daar

het gaat nooit over
alleen een klein beetje
soms



lieve kus,
mama


ps bijna 6 jaar en geen dag uit mijn gedachten...

Een kindje op het strand...

Lieve schat,

ik kauw en herkauw mijn woorden. Rangschik gedachten en herdenk weer alles. Weet niet goed hoe ik dit moet formuleren, wat ik precies voel en hoe ik dat moet verwoorden.

Een foto van een kindje op het strand, leeftijd van Pieter, schat ik. Het slaat in als een bom. En ook weer niet. Want het is lang niet het enige kind dat gestorven is de laatste tijd. Niet het enige wat een gat sloeg in heel veel levens.

En wie is verantwoordelijk? De politiek? Wij? De 'anderen'?
En wat is de oplossing? Niets doen? Alles doen? Muren bouwen?

Geen enkel kind zou moeten vluchten.
Geen enkele ouder zou zijn kind in een boot moeten zetten, omdat die boot, die zee die al zoveel levens eiste, veiliger is dan het land waarin ze een huis hebben.
Niemand zou gedwongen moeten zijn om alles achter te laten.

Dat moeten we oplossen.
En stoppen met zeveren.

Draag zorg voor elkaar.

lieve kus,
mama