Over Luc De Vos - of toch niet...

Lieve zoon, kleine schat,

Gisteren en vandaag nog zullen alle media vol staan van het overlijden van Luc De Vos. Het onverwachts heengaan van een 'beroemdheid' maakt altijd veel reacties los. Hij zal gemist worden, uiteraard, en heel veel mensen denken nu via het 'carpe diem' principe te gaan leven. Om nu eens te doen wat ze al lang wilden doen 'want morgen kan het voorbij zijn'.

Even een realitycheck. Elke dag gaan mensen dood, elk uur. Altijd zijn ze iemands partner, vader, moeder, zoon, dochter, vriend,... Elke dag zijn er grote drama's in het klein. En dan spreek ik nog niet over wat er in alle conflicten gebeurt. Ik zie voor sommige regio's geen oplossing zolang mensen elkaars geliefde blijven afmaken. En dat maakt me triest.

Omdat we elkaar als mens nodeloos verdriet aan doen.
Omdat we veel te weinig betrokken zijn bij elkaar, het grotere geheel zien.
Omdat de 'leiders' teveel bezig zijn met hun macht en niet met een gefundeerde toekomstvisie.
Omdat we allemaal zondigen tegen de regels, te weinig oog hebben voor een ander, te vlug oordelen, te weinig empathie hebben.
Omdat we gewoon, allemaal, zoveel meer zouden kunnen doen.

Niet alleen in grote gebaren, maar vooral ook in kleine, dagdagelijkse dingen.
Zoals de mensen die we liefhebben vandaag eens vastpakken. Of bellen, of sms-en. En hen NU laten weten dat we ze graag zien, dat ze belangrijk zijn. En niet te wachten tot morgen, want morgen kan het voorbij zijn.

Kzie je graag kleine schat...

mama

Water

Soms,
als ik aan je denk
Dan lijk ik je even te zien

Een glimp
Een oogopslag
Een lach
Bij je broers en zus

Je lijkt net
onder het wateroppervlak
Dichtbij en immens veraf

Als ik diep ademhaal
Kom ik even dichterbij
Maar nooit voor altijd

Brenda


Het was een schitterend feestje gisteren. Bedankt voor je kleine tekentjes (een liedje op de radio, een vlinder in de tuin, een glimlach op alle gezichten).

x

Praat over mij

Praat over mij
Niet elke dag
Niet elk uur
Maar af en toe.

Zomaar, terloops.
Even aanraken, even uitspreken.
Je naam.
Je aanwezigheid.

Je was er.
Je bent er.
Altijd.
Bij ons gezin.


Brenda


Speciaal voor alle kindjes die af en toe vergeten worden, doodgezwegen. Alsof gewoon doodgaan nog niet genoeg is. Tomas is er geweest, zij ook. Spreek hun naam uit, laat hen leven.

Moederkloek

Lieve jongen,

ik ben een moederkloek.
Nèh, voila, het is er uit. Ik ben een echte, wandelende moederkloek. Zo een eend waar je je mag bij voorstellen dat er 15 kleintjes achter lopen. Nu er al 4 wondertjes rondlopen denk ik soms wel, bwahja, er kan er nog eentje bij. Nu, laat ons eerlijk zijn, er komt er geentje meer bij (voordat hier allerlei wilde geruchten opsteken).

Maar ik ben wel een moederkloek.
Omdat ik wil zorgen voor kleine eendjes. En dan vooral eendjes die er wat zielig, eenzaam, verdrietig of verzopen uit zien. Voor eendjes die steeds achteraan de rij waggelen wil ik stoppen en zeggen: 'ik zal je een tijdje dragen'.

Soms moeten we gewoon dingen voor elkaar doen.
Niet te zuur zijn.
Zoals deze week, toen er 2 passen voor mij in een felle regenbui een meisje liep. Zonder paraplu. Ze werd doornat. En ik, ik heb even gelopen en mijn paraplu gedeeld met haar.
Zomaar.
Omdat de wereld gewoon beter wordt van een beetje hulp hier en daar.

Lieve kusjes,
je mama

Broers en zussen

Dag lieve jongen,

Ik wil je iets vertellen over broers en zussen. Ikzelf ben als enig kind opgegroeid, dus de enige ervaring die ik ermee heb is wat ik hoorde zeggen van anderen. Dit weekend zag ik echter wat broers/zussen soms voor elkaar kunnen doen.

Het was trouwens een druk weekend, met drukdoende kindjes, duidelijk met onweer op komst dus. Op een gegeven moment werd het ons echt iets teveel en pakten we de bal af van grote broer (hij was al een 10tal keer gewaarschuwd, soms moet je dan echt ingrijpen). De bal vloog in de bak en grote broer bleef - ietwat geschrokken - staan in de gang.

Waarop zus begon te wenen en uit haar stoel wilde. Zus uit haar stoel gehaald, die liep meteen naar de bal, nam hem uit de bak en gaf hem terug aan haar grote broer. Fwiet, weg was onze sanctie. Maar we vonden het zo verschrikkelijk mooi en solidair van haar, dat we het niet erg vonden. Broers en zussen, ze begrijpen elkaar nog voor ze goed kunnen praten...

Dikke kus,
je mama

Van Joke Blomme :-)

Lieve schat,
af en toe kijk ik nog eens in je schriftjes. Omdat ik iets op wil zoeken of me een tekstje herinner, of net niet meer herinner. En zo kwam ik dit pareltje tegen, gekregen van een vriendin van op school. Samen opgroeien met iemand, het schept een band, al zie je elkaar later niet veel meer.

Delen in verdriet
wordt strelen in verdriet
als je op je huid
de vingers van die ander vindt
Delen in verdriet lost niets op
maar verbindt.

Seth Gaaikema


Daarom ben ik, bij moeilijke momenten, fan van knuffels. Het lost niets op, het maakt niets beter, maar het zegt wel: 'ik ben er voor je en help je dit te dragen'.

Hele dikke kus,
je mama

Verjaardagsfeestje

Dag lieverd,

hoorde je het zaterdag ook, dat gejoel en gegil van die uitgelaten vriendjes? Zaterdag dus verjaardagsfeestje voor je grote broer. 7 jaar worden, het is een belevenis. Spontaan en erg open, zo vind ik kinderen op die leeftijd. Heel veel zaken zijn nog 'gewoon' voor hen, of horen er gewoon bij. Soms verliezen we toch veel bij het opgroeien (maar misschien moet ik hier later nog eens over schrijven).
We namen zaterdag ook eens de tijd om rustig iets te eten en te drinken. En terwijl de voetballers al terug aan het rondcrossen waren, zat ik nog even aan tafel met een paar kindjes. Matias heeft een kleine zus, Lies, dat wisten ze. Hij heeft ook nog een baby, Pieter, dat wisten sommigen ook. Maar toen zei er eentje rond de tafel: Matias heeft ook nog een broer die gestorven is he.

Ja, kijk, dat wisten ze ook.

Geen oordeel, geen tranen, geen gedoe. Gewoon: niet vergeten dat Matias niet alleen een babybroer heeft, maar nog een andere broer ook. Gestorven ja, dat wel, maar een broer vooral.

Kijk, daar word ik dan niet droevig maar vrolijk van. En jij wellicht ook.

Dikke kus,
mama

Korte gedachte

Soms denk ik aan je.
En vraag me af of je ons kan zien.
Misschien gluur of tuur je naar ons
en zie je met een glimlach dat we het goed doen.

Misschien is zij wel bij je, of hij.
Of die andere hij of zij.
Misschien zorgen ze wel allemaal voor je.
En praten jullie over ons.

We missen je, altijd.
Maar de gedachte aan jou
doet me ook glimlachen.
Misschien zien we elkaar later nog terug.
Dan gluren en turen we samen.
En glimlachen.


Dikke kus!

Voor lieve E.

Liefste E.,
Je berichtje heeft me heel erg diep geraakt. Bedankt om je diepe gedachten en gevoelens met mij te delen. En als je het niet erg vindt, stuur ik mijn antwoord naar jou de wereld in, omdat er misschien andere mensen nog hetzelfde meemaken, of er kunnen op reageren.

Eerst en vooral: je hebt niet gefaald, maar je ziet het wellicht nu anders. Je kan niet falen wanneer iets buiten je wil om gebeurd, wanneer je iets overkomt, dan faal je niet. Per definitie is er absoluut geen sprake van falen wanneer er iets gebeurd met je allergrootste schat en je het met je ganse hart anders wou. Heel erg belangrijk want jij (of ieder ander rondom je) kon er niets aan veranderen.

Ten tweede: je bent niet minderwaardig. Verre van. Je komt op eigen tempo en binnen eigen tijd een groot verlies boven. Het grootste wat een mens ooit kan hebben, zeggen ze wel eens. Soms ben ik daar wel allergisch aan geworden, aan die uitspraak. Omdat ik het zelf niet meer zo zie. Het bezoek van Tomas heeft ons, onze relatie en onze vriendschappen gemaakt tot wat we zijn. Nu, vandaag, ben ik wie ik ben door alles wat ik meemaakte.

Ten derde: het 'ocharme ik zou het nooit te boven komen' helpt je inderdaad niet. Omdat je geen keuze hebt. Omdat je niet vandaag je hoofd kan neerleggen en zeggen: 'hier stopt het voor me, ik kan het niet te boven komen.' Enfin, ik hoop van ganser harte dat je dat niet doet. Dat je ergens in jezelf die kracht kan terugvinden, misschien is ze nu nog heel erg klein, maar ze is er, anders had je mij geen berichtje gestuurd. Je komt het te boven en je zal je lieve schat een plekje in je leven geven, op jouw manier, zoals jullie dat willen.

Tot slotte: iedere mens is sterker dan hijzelf denkt. Ik droom voor jou een toekomst die je alleen zelf kan waarmaken. Een toekomst waarin je droom die je had toch voor een stuk werkelijkheid mag worden. Het ziet er anders uit, inderdaad, helemaal anders dan je wou. Veel pijnlijker dan je ooit had gedacht. Maar anders is niet slecht. Anders is gewoon anders. Maar jij bent nog jezelf, gelukkig maar.

Veel sterkte meid en een virtuele knuffel.

Brenda