Welkom!

Welkom op de blogspot van Tomas Wieme. Tomas werd geboren op 24/09/09 en is gestorven op 25/09/09. Ter herinnering aan zijn aanwezigheid werd deze blog opgericht door zijn mama en papa.
Doorheen de tijd is deze blog geëvolueerd naar algemene bedenkingen en ervaringen omtrent het ouderschap.

zondag 27 maart 2011

Tom(as) Boonen



Dag lieve schat,
wat een verrassing vandaag! Deze middag kwam allerliefste prinses met een gesigneerd pakje voor je papa langs. Misschien moeten we er toch op letten dat een belofte die al lachend gemaakt is ook wel uit kan komen.
Maar het allermooiste moest natuurlijk nog komen, naast de handtekening ook de opdracht 'Voor Tomas'. Daar stonden we dan, je papa en ik met tranen in de ogen...

Ik ben er zeker van dat je papa volgende week een extra boost zal krijgen, want eigenlijk heeft hij hiermee vleugeltjes gekregen he.

Lieve, dikke kus,
je fiere mama

ps Tom Boonen, moest je ooit toevallig dit bericht lezen, bedankt, echt, voor jou misschien een naam en trui als een ander, voor ons enorm speciaal!

vrijdag 25 maart 2011

1.5 jaar...

Dag lieve schat,
Anderhalf jaar geleden zei je even piep. Je kwam langs, raakte onze harten aan en verdween weer. Zonder dat je zelf kon zeggen wat je wou. Zonder dat je ons kon zeggen wat je kwam doen.
Sindsdien missen we je elke dag. En proberen we na te gaan wat je ons zou zeggen als je er nog was. Misschien dezelfde woordjes als je broer? Koek? Papa? Mama?

Lieve, lieve kapoen,
het plaatsje in ons hart en in ons leven heb je al. Maak er zelf ook maar een mooie dag van, speel in de zon en geniet samen met je vriendjes. Mama, papa en grote broer denken veel aan je...

dikke kus,
mama

zaterdag 19 maart 2011

Papa en de uitdaging

Dag lieve schat,
je papa maalt er vandaag een 150 km door op de fiets, binnen twee weken rijdt hij de grote klassieker, de Ronde van Vlaanderen. Alles is aan jou te danken, want door jou hebben we beseft dat het belangrijk is om nu te genieten, van elkaar, van je grote broer, van uitdagingen...
Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kan doen (alhoewel dat bij mij misschien niet altijd het geval is). En natuurlijk vergeten we dat motto wel eens he.

Maar je papa, daar wou ik dus eens een berichtje over schrijven, over mijn superheld. Ik ben zo ongelooflijk trots op hem, hij heeft ter voorbereiding al bijna 2000 km gereden, fenomenaal... Het is ontelbaar, de keren dat hij zichzelf uit de zetel heeft gesleurd om nog een tweetal uurtjes op de rollen te fietsen.

Duim je mee voor 2 april? Zorg misschien voor een mooie hemel, dan kan je mee genieten van zijn inspanningen.

dikke kus,
je mama

woensdag 9 maart 2011

Lente!

Dag lieve schat,
je mama heeft de lente geroken! Het zat er al een beetje aan te komen he, vorige week een ferme aanval gekregen van 'lenteschoonmaakkriebels' en gisteren, voor het eerst ook de lente geroken. Tja, misschien wel weer een hersenkronkel van mij, maar toen ik gisterenavond laat de kat naar haar slaapplaats bracht, was de lucht anders.
Warmer, voller ook. Vooral duidelijk een lentelucht. De eerste avond dat ik buiten kwam en dacht: tiens, mijn neus vriest niet meteen dicht ;-)

Ik ruik de lente dus, net alsof je gras kan ruiken (vooral versgemaaid en niet het stinkende hoopje van 10 dagen later), zand (apart, maar ook leuk) en de zee. Lente, zon, bloemen, ik ben er weer helemaal voor te vinden.

Nog zoiets bijzonder: de maan was deze week een 'mandje', maar je kon ook nog de omranding zien van de volledige bol. En aangezien dat niet altijd zo is, vond ik het toch ook weer erg bijzonder.

Het is leuk lieve schat, om al die kleine dingen te zien en mee te maken. En om dan te denken: ondanks alles ga ik niet klagen, over niets. Want er is daar iemand bij je die dat ook altijd zei: 'klagen kan je altijd'. Gelijk had ze dus, maar het omgekeerde is ook waar: genieten, dat kan je ook altijd.

lieve dikke kus,
je mama

woensdag 2 maart 2011

Van boven naar beneden

Dag kapoen,
ik heb net je foto's nog eens bekeken, en je boekje dicht tegen me aan gedrukt. Want alhoewel het verstand er vaak goed mee om kan, zegt mijn hartje zo vaak iets anders. Ik durf niet altijd meer tellen hoe oud je nu zou zijn, al weet ik vaak bij het kijken naar een ander kindje dat hij / zij je leeftijd heeft.
Mijn hart maakt grote sprongen, van boven naar beneden, en weer terug. Zoals zonet, toen ik een traantje liet en je grote broer zei dat ik niet moest wenen, dat hij mij zou troosten.
Vraag ik dan teveel van hem? Want zijn kleine armpjes kunnen niet alles fixen, hoe sterk ze ook al zijn. En zijn hartje, het is soms ook zo klein. Van boven naar beneden, en niet altijd terug, omdat er zoveel zaken zijn die me dagelijks doen denken aan je.
Lieve schat, geef je broer een mooie droom vannacht? Hij is zo ongelooflijk superfantastisch en ik zie hem zo ongelooflijk graag...

kus,
je mama

ps als je dan toch mooie dromen rondstrooit, gooi er gerust nog eentje naar papa in Aberdeen en misschien ook eentje naar mij ;-)