Moe?

Lieve jongen,
als hier één van de kapoentjes ziek is, dan lopen we met wallen onder de ogen. Moe zijn we, van het zorgen, het sussen, het meten van de koorts, het heen en weer lopen met het zieke kindje. We zijn doodop door de onderbroken nachten, het 100 keer herbekijken van de bumba filmpjes, het worstelen als er siroop of medicijnen genomen moeten worden. We zijn moe van de vele pampers, de extra wasmachines, het troosten, het weer wakker schieten als je net in slaap was gesukkeld.

Maar gelukkig zijn we 'het' nooit moe.
Daarvoor is een kleine glimlach vaak al voldoende. Een piepklein teken van dankjewel, het geeft je weer kracht om door te gaan. Want zeg nu zelf, slaap is toch erg zwaar overdreven?

Dikke kus,
mama

Dingen die niet weg mogen

Dag lieve jongen,
ik ben een hamsteraar. Vroeger van postzegels, zeepjes, gommetjes (man, wat een collectie!), stickers (of plakkers zoals we zeiden) en algemene 'herinneringen' zoals ticketjes van musea, films, vlagjes, sjaaltjes,... Nu ik het opsom lijkt het allemaal erger dan het is en dan heb ik de strips van Jommeke nog niet eens vermeld.

Laat ons stellen dat ik wel geëvolueerd ben. Nu hou ik enkel alles bij wat met mijn kleine kapoentjes te maken heeft. De eerste 'kleurprent' van Matias (een paar kriebellige strepen op een Bumba prent), alle kleine knutselwerkjes (al is het een bol opgedroogde klei met wat tandenstokertjes in), de eerste geknipte haartjes, melktandjes,...

Los van dat alles verzamel ik natuurlijk het liefst herinneringen. Zaken die gevoelsmatig zo verschrikkelijk belangrijk zijn dat ik ze nooit wil vergeten. Tot ik het toch doe. Misschien kunnen er maar een aantal herinneringen in mijn hoofd. En moet er op een gegeven moment wel eentje weg als ik nieuwe mega momenten wil bewaren. Ik probeer echter zoveel mogelijk bij te houden, tot mijn kaakjes en mijn hoofd helemaal boordevol zitten.

Los van dat alles, ik kwam daarnet gele klevers op jouw naam tegen. Ook iets wat ik nooit of nooit wil weggooien. Want zoveel echte herinneringen hebben we niet samen, dus verzamel ik maar alles wat aan jouw aanwezigheid deed denken, al is het maar een gele klever, of een enveloppe met jouw naam op. Net zoals die opgedroogde bol klei mogen die kleine zaken nooit weg.

Dikke kus,
je mama