God (?)(!)

Lieve kapoen,
ik wil het even met jou over God hebben, of Jahwe, of Swami, of wie dan ook die aan de touwtjes zou trekken. Hij (of zij) is in ieder geval geen NV, want er zijn wellicht meer namen om 'het onnoembare te benoemen' dan er voor andere zaken zijn. Maar ik ben er zeker van overtuigd dat het zaakje hierboven een vzw is. Dat er ons zaken opgelegd worden 'ten goede wille', enfin, misschien een woordje meer uitleg.

Ik ben boos, op God ja, of ieder ander. Boos omdat hij ons zoveel leed bezorgd. En ja, ik zou wel ook blij en dankbaar moeten zijn om al het mooie, maar daar heb ik nu geen zin in. Ik heb zin om boos te zijn. En om te roepen: "Hallo God? Ja! Je moet niets terugzeggen, ik weet toch dat je niet bestaat!". Zoiets. Schreeuwen. Keihard. In mijn hoofd.

Dan geloof ik liever in Maria. Iedereen is het er immers over eens dat zij bestaan heeft. Een moeder die haar kind moest afgeven. En die daarna moest horen dat hij o zo belangrijk was. Terwijl ze zelf wellicht door de grootste hel ging die ze zich kon voorstellen. Ja, in haar geloof ik. En aan haar vraag ik: maak me minder boos op God. Maak me minder machteloos. En geef me terug hoop. Hoop boven alles, hoop op wat geluk.

Dikke kus,
mama

23 maand

Dag lieve schat,
een gelukkige 'vermaanddag'! Binnen een maandje ben je al 2 jaar, hoe cliché het ook klinkt, wat gaat de tijd toch ongelooflijk snel. Het lijkt wel alsof ik meer en meer het inzicht verlies in de persoon die je geworden zou zijn. En dat zette me vandaag aan het denken. Over alle ouders die het meest ondenkbare meemaken en hun kind verliezen. Of ze nu 1 dag oud zijn, of nog 2 maand in de buik tegoed hadden, of ze 86 zijn of 26, het is het meest tegennatuurlijke dat er bestaat.

En dat maakt voor mij dat er geen gradatie is in het verdriet. Toen ik in het begin het zo moeilijk had, en me steeds afvroeg hoe het kon gebeuren, moest ik ook leven met het idee dat ik nooit zou weten welke persoon je zou worden. Wat je temperament zou zijn en of je even zot van dino's zou zijn als je broer. Ik miste wat nog komen moest, ook al wist ik niet wat het zou zijn.

En voor andere ouders, die wel al wisten wat de lievelingskleur was, de voetbalploeg waar ze voor supporteren of het festival dat ze graag bezoeken, het verdriet en het gemis is er ook. We missen iedereen die er niet meer is. En de herinneringen aan de tijden samen zijn niet altijd makkelijk. Je herinnert je het gelach, maar je weet dat nooit meer zo zal lachen, of je kan het je in het begin toch niet voorstellen.

Ik zag onlangs iemand staan op het kerkhof, bij de as van een jong iemand (altijd iemands kind) en dacht: zo'n verdriet gaat nooit over. Je leert wel om er beter mee om te gaan, maar echt over, nee, dat gaat het nooit.

Lieve kus,
mama

Een heel speciale T

Dag allerliefste schat.
Voelde je het onlangs ook, hoe mijn hartje opnieuw een sprongetje maakte? Een herinnering aan jou is altijd bitterzoet, bitter omwille van het gemis en zoet omdat je niet vergeten bent.
Vaak maakt mijn hart sprongetjes bij een liedje op de radio, of iets anders, kleins, dat me aan jou doet denken. Maar onlangs, maakte het zo'n grote sprong dat de traantjes meteen weer in mijn ogen zaten. Want ik zag je T staan, toevallig, aan de binnenkant van de pols van een allerliefste meisje.

Gewoon, omdat ze je nooit wil vergeten.

Jouw letter, die daar mag staan, voor altijd, wat een ongelooflijk privilege. Wat een ongelooflijk lief gebaar van haar naar jou toe. Geef haar kracht lieve kapoen, zodat jouw kleine T haar vleugels geeft in moeilijke tijden.

Hele dikke kus,
je mama

Batterijen vol - check!

Dag lieve kapoen,
we zijn net terug uit Frankrijk, voor een tweetal weken zijn we de rust, de natuur en natuurlijk het vele lekkere eten en drinken gaan opzoeken. Het is het eerste jaar dat je broer zich ook volledig smeet op het stokbrood, iets wat me niet echt verbaasde omdat hij nu eenmaal mijn genen heeft ;-)
We hebben ook regelmatig een kaarsje voor je doen branden, wie weet komt er dit jaar toch nog een mirakel onze kant uit he. Twee weken van genieten en het leegmaken van onze gedachten, het heeft weer deugd gedaan.
En nu de wasmachine volle toeren draait, ga ik meteen een chocoladetaart maken. Morgen is het immers de verjaardag van je papa he, zorg je eventueel voor een streepje zon?

Dikke kus en lieve knuffel,
je mama