Dag lieverd,
we wuiven bijna een jaar uit, een volledig jaar zonder jou... Geen idee hoe we het met momenten gedaan hebben, maar vooral door elke dag weer een klein beetje speciaal te maken. Door jou toe te laten en mee te nemen op alles wat we doen. Al is het een klein tripje, bij kerkjes die we tegenkomen vraagt je broer altijd 'van wie is die kerk?', want de kerk in Knesselare hier, dat is 'de kerk van Tomas'. Of zoals we langs een kerkhof passeerden: 'he kijk, hier is het zoals bij Tomas'.
Je bent mee, altijd, waar we ook gaan.
Maar terugkijken naar een jaar maakt me vaak ook weemoedig. En brengt soms wat droefheid met zich mee. Alweer een beetje afscheid nemen, alweer een jaar ruimte tussen onze laatste knuffel.
Veel tijd om stil te staan is er niet, je broer moet dringend in zijn spidermanpyjama gehesen worden, ik vrees dat hij de badkamer opnieuw onder water aan het zetten is.
Misschien kan ik 2010 afsluiten met wat gemijmer, zoals ik onlangs opschreef in mijn andere boekje:
Ik ben wie ik ben
Nooit meer wie ik was
Verandering is zeker
Je bent wie je bent
je wordt nooit meer wie je was
Je wordt wat je wil
Hopelijk...
Dikke kus,
je liefste mama (altijd)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten