Dag lieve schat,
je mama heeft de lente geroken! Het zat er al een beetje aan te komen he, vorige week een ferme aanval gekregen van 'lenteschoonmaakkriebels' en gisteren, voor het eerst ook de lente geroken. Tja, misschien wel weer een hersenkronkel van mij, maar toen ik gisterenavond laat de kat naar haar slaapplaats bracht, was de lucht anders.
Warmer, voller ook. Vooral duidelijk een lentelucht. De eerste avond dat ik buiten kwam en dacht: tiens, mijn neus vriest niet meteen dicht ;-)
Ik ruik de lente dus, net alsof je gras kan ruiken (vooral versgemaaid en niet het stinkende hoopje van 10 dagen later), zand (apart, maar ook leuk) en de zee. Lente, zon, bloemen, ik ben er weer helemaal voor te vinden.
Nog zoiets bijzonder: de maan was deze week een 'mandje', maar je kon ook nog de omranding zien van de volledige bol. En aangezien dat niet altijd zo is, vond ik het toch ook weer erg bijzonder.
Het is leuk lieve schat, om al die kleine dingen te zien en mee te maken. En om dan te denken: ondanks alles ga ik niet klagen, over niets. Want er is daar iemand bij je die dat ook altijd zei: 'klagen kan je altijd'. Gelijk had ze dus, maar het omgekeerde is ook waar: genieten, dat kan je ook altijd.
lieve dikke kus,
je mama
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten