Dag lieve schat,
vandaag ligt 'jouw' Flair in de winkel. Via het forum van 'metlegehanden' kwam ik met de journaliste in contact. Ze wou graag jouw verhaal brengen, met als titel 'ik had maar 1 dag om van je te houden'. Alhoewel die titel natuurlijk niet klopt (ik stop niet met je graag te zien omdat je weg bent), ben ik toch even terug in de emoties van de eerste dagen terug gekropen.
Ik moet zeggen dat het niet zo makkelijk was om het artikel te lezen. Het leek wel alsof ik in alles overdreef. Omdat het al bijna 2.5 jaar geleden is, omdat ik nu alles wat zachter zie, wat meer een plaats heb kunnen geven.
Maar toen ik het voor de tweede keer las, en voor de derde keer, dacht ik: ja, zo was het. Zo hartverscheurend, zo pijnlijk, zo vol emotie en verdriet. Daarom heb ik het zo laten staan. Omdat we niets moeten verbloemen.
Gelukkig kan ik nu zeggen dat we verder staan, dat we er voor een stuk in slagen om over je te praten zonder telkens nog te wenen. Dat we je een plaatsje gegeven hebben binnen ons gezin. Ik wil maar zeggen aan hen die aan het begin van die weg staan: het wordt beter, ooit. Of zoals ze in 'the rabit hole' zeggen: in het begin is het verdriet een groot rotsblok, dat je verpletterd. Je vraagt je af hoe je er ooit weer van onder zal komen. Maar op de een of andere manier krimpt het rotsblok. Tot je het meedraagt op je rug, of totdat het een klein steentje is geworden, dat je in je zak meedraagt. Het is er altijd, nog steeds in dezelfde vorm, maar het is kleiner, en draaglijker.
En dat, lieverd, is de mooiste gedachte. Ik draag je altijd mee.
liefs,
mama
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Brenda, je kan het weer niet mooier zeggen!
BeantwoordenVerwijderenStraks koop ik in het ziekenhuis de Flair, zodat ons jongens me een beetje gezelschap houden... Tenzij ze weer aan de kidibull zitten voor één of ander feestje;)
Denk aan jullie
Liesje
Dag Liesje,
BeantwoordenVerwijderendie klein mannen hebben morgen een groot feest denk ik (ze voorspellen regen ;-)) Bedankt voor je reactie, dikke knuf!
Brenda