Herinner je een mens door liefde

Wat moet je doen als mens om herinnerd te worden?
Wat maakt iemand onvergetelijk?

Is het een uitvinding die duizenden levens gered heeft? Is het een wreedheid die duizenden levens eiste? Is het iets kleins? Moet het iets groots zijn?

Wat maakt dat je weent en treurt, dat je glimlachend terugdenkt? Is het een woord, een gebaar?

Geen van dat alles had jij.
Geen woorden, geen gebaren, slechts één blik.
Geen uitvinding, geen redding, niets groots, misschien iets kleins.

Ik zal het je zeggen, lieve schat.
Het is liefde, in al zijn facetten. Liefde zorgt ervoor dat wij je niet vergeten. Dat wij je missen, dat je al deel van ons gezin was voordat je er was. En die liefde maakte de wonde zo diep. Die liefde maakt ook dat de wonde kan genezen.

Je mist maar iemand, omdat je die liefhebt.
Je vergeet iemand niet, omdat je die liefhebt.

Jong of oud, met grote gebaren of stille woordjes, liefde verbindt ons allemaal.
Ik hou van jullie, allemaal, groot of klein, dik of dun, ver of dichtbij, al zie ik je dagelijks of jaarlijks, het maakt niet uit.
Ik hou van jullie, hou ook een beetje van ons.

Dikke kus,
mama