Lieve Tomas,
toen we wisten van je komst, waren we ongelooflijk gelukkig. Onze puzzel als gezin zou compleet zijn. Ik liet je graag groeien, in de veiligheid van mijn buik. Veilig omdat er je niets kan overkomen, geen blauwe plekken of schaafwonden, geen kwetsende woorden of daden...
Als we zouden kunnen, we hielden je hele leven lang alle kwaad weg van jou. Dat dachten we toen. Je weet wel dat opgroeien alleen kan met groeipijnen, dat lopen alleen kan met vallen, maar toch, als ouder wil je zo graag je kind beschermen tegen alle pijn.
En dan denk ik: er is geen veiliger plekje dan waar je nu bent: diep in mijn hart. Daar ben je heel erg dicht bij me en kan niemand je kwetsen, nooit...
Dikke kus,
je mama
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten