Kraantje

Dag lieverd,
na bijna 8 maand heb ik eindelijk het kraantje gevonden op het kerkhof. En dan nog wel omdat gemeentearbeiders me water uit de ton zagen nemen en me zeiden dat er ook een kraantje was. Goed verstopt welliswaar, maar bon, uiteindelijk toch gevonden!
De voorbije weken durfde ik wel eens water nemen uit de fles die bij Louise lag. Ik zag het een beetje als solidariteit tussen de ouders. We delen al ons verdriet, dus dan kunnen we ook nog wel een fles water delen. Elkaar wat helpen, met het onderhoud van onze engeltjes. Raar he, je kent de mensen totaal niet, maar voelt je toch op één of andere manier verbonden. Omdat je gewoon weet dat zij er ook regelmatig komen en dat we dat samen nog ongelooflijk veel zullen doen, de komende jaren...
Je papa is trouwens ook blij, de paarse bloemen op de witte steentjes ;-) Een eerbetoon aan zijn ploeg die kampioen is geworden.

Dikke kus!
mama