Roeping

Dag lieverd,
ik was vandaag aan het denken over die zaken die mensen bewegen. Waarom ze precies doen wat ze doen. En hoe je net kan bedenken wat precies datgene voor jou is.
Ik ben dit jaar 30 geworden, een leeftijd die nu wel aangeeft dat ik bij de 'volwassen' mensen hoor. Ah ja, over leeftijd hoor je mij niet klagen, dat zal ik wel doen als ik 80 ben en mijn kleinkinderen op bezoek heb, maar bon, niet uitweiden, roeping dus.
Vroeger leek dat nogal evident, het werd vaak in een religieuze context geplaatst, maar nu, ligt het toch anders. We hebben allemaal zoveel mogelijkheden, zoveel keuzes, zoveel competenties die aangescherpt moeten worden. En daar wringt het soms bij mij. Bij het moeten.
Je kan goed koken, daar moet je iets mee doen. Je kan goed schrijven, daar moet je iets mee doen. Je kan goed spreken, daar moet je iets mee doen.
Luister goed schat, je mama zegt je: niets MOET. Je kan perfect gelukkig zijn zonder constant op het hoogste niveau te spelen. Je kan gelukkig zijn door lekker te koken voor vrienden zonder elke dag een sterrendruk te voelen. Dat is misschien wel het verschil tussen iets graag doen en een roeping. Mensen met een roeping voelen het meer als een moeten, het moet of hun geluk is niet compleet.
Maar bon, bij mij moet het niet, das dan ook weer een moeten, een niet-moeten, en daar lieverd, daar kan ik nog het beste mee leven...

Dikke zoen,
mama