Dag lieverd,
alweer een aantal veranderingen sinds ik je laatst schreef. Een eerste, zeer belangrijke: ik heb je wieg opgeruimd. Na je korte bezoekje stond die immers op de zolder, een beetje te verkommeren, maar nog altijd volledig klaar voor jou. Na 1 jaar en bijna 4 maand heb ik het dus aangedurfd om ze naar beneden te halen en alles eruit te doen. Wie weet zal ik ze ooit nog eens klaar zetten, we zien wel he.
Een tweede is het feit dat ik gisteren aan het zappen was, bleef kijken naar een kinderziekenhuis en luidop aan het meesupporteren was met de kindjes, de mama's en de papa's. Ik weet dat ik zoiets niet kon tot voor kort. Maar hoezeer ik dan ook aan jou denk, ik duim mee voor elk wonder dat wel kan doorgaan bij andere baby's en kinderen. Alhoewel het zeer dubbel is en blijft, dat gevoel.
Verder hebben we hier allemaal onze griep gehad, ik ben de laatste dagen aan het doorspartelen... Kapoen, wat heb ik gezaagd! Je papa verdient een standbeeld voor zijn geduld die ene dag toen ik niet uit de zetel raakte... En sinds vandaag gaat je broer weer naar school, bij zijn lievelingsjuf die me meteen wist te zeggen dat hij gegroeid was. Kheb je broer trouwens gemeten begin dit jaar, 105.5cm, groot he. Hij heeft ook zijn eerste uitnodiging binnen voor een verjaardagsfeestje, ik ben zo trots op hem.
Tijd gaat snel lieverd, soms te snel. Je ging wellicht zelf ook al stappend door de huiskamer en misschien hadden we ons park alweer moeten afbreken. Ik heb er nog altijd oog voor, voor kapoentjes die jouw leeftijd hebben. Soms vraag ik me zo af hoe je er uit gezien had, met welke trekken en met welke uitdrukkingen. Het is steeds moeilijker om me je in te beelden nu je zo vlug groeit.
Lieve, kleine kus,
mama
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten