Goeiemorgen kaboutertje.
Ik wil het even hebben over de grote vragen in het leven. Je broer stelt me immers zoveel vragen, bij zoveel zaken dat ik me soms afvraag hoeveel ik wel of niet weet. Pertinentje vragen ook, dingen waar ikzelf nog niet over had nagedacht. Of ook zaken die ik theoretisch wel kan verduidelijken, maar die op die manier even onbegrijpelijk zijn voor je broer als voordien. Probeer maar eens uit te leggen dat de pasta in chocoladepasta en speculoospasta niet dezelfde is als de pasta die je in de pan gooit om te koken en met bolognaisesaus op te eten.
Of zoals gisteren in de winkel, bij de doosjes vruchtensap waar een leeuw en wat wilde dieren op staan. Zegt je broer: "mama, ze wonen in de savanne". Ikzelf vraag nog of het niet de woestijn is en je broer corrigeert me vlug: "mama toch, in de woestijn is er geen gras he". Daar sta ik dan, in de rayon droge voeding, tussen de crackers en de koekjes, op mijn plaats gezet door mijn 4jarige schat...
Ah ja, ik vermoed dat er nog wel veel van die momenten zullen komen. Waarop we met onze mond vol tanden staan en niet weten wat te zeggen. Omdat we al zoveel vergeten zijn, of omdat we ook niet alles kunnen uitleggen. Ik kijk er al ongelooflijk naar uit! ;-)
Dikke kus,
mama
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten