Projectie
Het zal wel donker zijn, en stil, als je er niet meer bent.
Misschien zo stil en donker als het ademloos moment
waarop het zaallicht dimt voordat de film begint,
dat ogenblik. De hele eeuwigheid. Misschien.
Maar als je droomt dat je een vlinder bent,
kun je evengoed een vlinder zijn
die droomde dat hij mens was.
Je mag dit nooit vergeten. Op een dag
kust een van ons de ogen van de ander dicht
en moet dan weten: dit is louter pauze totdat alles
weer opnieuw begint. Jij en ik – geen stof, maar licht.
Ingmar Heytze
Lieve schat, vooral het laatste stukje geeft me bij moeilijke momenten troost. Het feit dat alle leven eindig is (als ik dit neerpen lijkt het zo somber, maar het is het grootste vaststaande feit dat we zo graag vergeten...) en dat we uiteindelijk allemaal samen licht worden (wat dan weer zo mooi en positief is).
Zorg je trouwens een beetje voor iedereen die er bij komt?
kusje,
mama
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten