Even een grapje

Wanneer mag je lachen om een trieste gebeurtenis?
Het deed er me aan denken toen we dit weekend een grapje maakten over Tomas. Het ging over het hebben in huis van heel veel mannelijk geweld toen ik zei: "Daar ben ik toch mooi aan ontsnapt...", waarop iedereen natuurlijk moest grinniken.

Natuurlijk kan het, grappen maak je over alles, vooral over zaken waarbij iedereen er van overtuigd is dat het een vreselijke gebeurtenis is. Zoals bijvoorbeeld de holocaust. Er is niemand (laat ons alle ongezonde en duidelijk IQ en EQ missende uitzonderingen uitsluiten) die er niet van overtuigd is dat dit een zeer zwarte bladzijde is uit de geschiedenis van de mensheid. En daarom kunnen grapjes maken hierover volgens mij wel, los van het feit wat welke liga dan ook hierover denkt.

Net zoals met Tomas. Er is niemand die deze blog leest en zal denken van: tiens, zo erg zien ze er blijkbaar niet van af. Ze zijn er blijkbaar al over. Want los van alles is het vrij duidelijk dat de extreem korte aanwezigheid van Tomas ons diep geraakt heeft. Er is weinig dat erger is, weinig gebeurtenissen schokken je wereld zo door elkaar.

Net daarom moet een grapje kunnen. Om het even los te kunnen laten. Om er even aan terug te denken met een glimlach, om even opgelucht te kunnen zijn. Want lachen doet deugd, om wat dan ook, een gniffeltje, een ingehouden lach of een slappe lach, niets ontspant je zo. Want na bijna 8 weken met de meest droeve gebeurtenis constant in ons achterhoofd doet zoiets echt wel eens deugd...