Welkom iedereen op de blogspot van Tomas Wieme.
Tomas is het tweede kindje van mijn man Joris en ik. Na een perfecte zwangerschap werd Tomas via keizersnede geboren, zoals zijn grote broer Matias. Meteen na de geboorte werd het duidelijk dat Tomas problemen had met ademhalen. Ondanks het overbrengen naar het UZ te Gent en de talloze pogingen die de dokters daar deden om hem te helpen is hij de dag na zijn geboorte in onze armen overleden.
Het is niet makkelijk om zoiets te vatten, en om te begrijpen waarom zoiets moest gebeuren. We wachten momenteel nog op het genetisch onderzoek, maar wellicht is de longhypoplasie (te kleine, onderontwikkelde longen) te wijten aan een hernia diafragmatica (breuk in het middenrif). Meer later hierover. Ik wacht de definitieve diagnose af om hierover meer info te publiceren.
Mijn grootste angst na dit alles is dat we ooit op een dag Tomas zullen vergeten. En dat willen we natuurlijk niet. Dus daarom deze blog. Omdat we altijd aan hem zullen denken en omdat zijn verhaal zou blijven leven. Tomas was hier voor een reden, zijn bestaan - hoe kort ook - heeft zin gehad en zal ons inspireren voor ons verdere leven.
Wees welkom op het persoonlijke plaatsje op het net van Tomas.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Tomas vergeten zullen jullie waarschijnlijk nooit, met of zonder blog maar toch vind ik het mooi dat Tomas op deze manier verder leeft in ieders hart.
BeantwoordenVerwijderenWie weet helpt het zelfs toekomstig mama's met baby's met dezelfde aandoening en worden onderzoeken tijdens de zwangerschap geoptimaliseerd.
Vergeten zullen jullie hem nooit, daar ben ik zeker van!
BeantwoordenVerwijderenIkzelf ben 21 jaar en ben enig kind, maar toch ook niet.
Mijn grote zus is ondertussen 23 jaar geworden. Ook veel de klein en fijn heen gegaan. Ik heb ze nooit gekend, maar mijn zus zal ze altijd blijven.
Elke dag is ze bij mij! En elke dag denk ik aan haar!
Ze blijven in je hart voor eeuwig, vergeten doen we ze nooit!!
Enorm veel sterkte!!
(las je verhaal in Flair)
Jolien,
Verwijderensuper bedankt voor je reactie. Zoiets doet echt goed. En ik ben blij dat je zelf ook denkt aan je grote zus, alleen erg jammer dat ze niet een even goede zus voor jou mocht zijn als jij bent voor haar.
Bedankt om Flair te lezen ;-)