Het lijkt zo makkelijk, doorgaan met alles. Genieten van de rust en de stilte, ononderbroken nachten en vrijheid om overal heen te gaan. Geen gehuil, geen krampjes, geen vuile luiers,... Gewoon zijn wie we zijn in ons gezin en daar mee doorgaan. Het lijkt zo makkelijk en het is zo rustig.
Als je maar weet lieve Tomas, dat ik dit gewoon voor lief neem omdat het alternatief ons werd ontnomen. Dat ik zoveel keer liever wel een vuile was zou doen, als ik jou daardoor terug had. Dat ik honderd nachten duizend keer zou willen rondlopen met jou, als dat maar kon.
Het is rustig en het is stil, gewoon omdat het niet anders kan...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten